Αντάλλαγμα – κεφάλαιο 2 cy

Μια σύμβαση καθίσταται νομικώς εκτελεστή μόνο κι εφόσον έχει δοθεί κάποιο αντάλλαγμα. Τα δικαστήρια όριζαν το αντάλλαγμα ως εξής: «ένα αντάλλαγμα αξίας υπό το πρίσμα του νόμου μπορεί να είναι κάποιο δικαίωμα, συμφέρον, κέρδος ή όφελος που παρέχεται στο ένα μέρος, ή κάποιου είδους ανεκτικότητα, ζημία, απώλεια ή ευθύνη που παρέχεται, έχει υποστεί ή έχει αναλάβει το έτερο μέρος».

Η φύση του ανταλλάγματος

Σε γενικές γραμμές, ένα έγκυρο αντάλλαγμα μπορεί να προκύψει από κάθε ενέργεια ή υπόσχεση εκτέλεσης μιας ενέργειας. Ωστόσο, είναι σημαντικό το αντάλλαγμα να είναι «πραγματικό». Δηλαδή, για να είναι έγκυρο ένα αντάλλαγμα πρέπει να έχει κάποια αξία στα μάτια του νόμου. Έτσι, μια ασαφής ή μη συγκεκριμένη υπόσχεση δεν μπορεί να θεωρηθεί αντάλλαγμα στο πλαίσιο του νόμου των συμβάσεων.

Οι κανόνες περί ανταλλάγματος

Αναφορικά με το αντάλλαγμα των συμβάσεων ισχύουν διάφοροι κανόνες, όπως οι εξής:

1. Ο νόμος προβλέπει ότι το αντάλλαγμα πρέπει να είναι «πραγματικό», αλλά δεν προβλέπει ότι πρέπει να είναι επαρκές. Δεν ενδιαφέρει τα δικαστήρια εάν τα μέρη έχουν κάνει καλή διαπραγμάτευση.

1. Το αντάλλαγμα πρέπει να προέρχεται από το άτομο προς το οποίο απευθύνεται η υπόσχεση. Αυτό σημαίνει ότι εάν το αντάλλαγμα προβλέπεται να δοθεί από κάποιο άτομο πέραν του ατόμου προς το οποίο απευθύνεται η υπόσχεση, τότε το άτομο προς το οποίο απευθύνεται η υπόσχεση δεν δύναται να θέσει σε εφαρμογή τη συμφωνία.
2. Το αντάλλαγμα δεν μπορεί να είναι «παλαιότερο», δηλ. η ανταλλαγή των υποσχέσεων πρέπει να γίνεται ταυτόχρονα.