Για να σας δώσουμε μια καλύτερη κατανόηση των παραπάνω εννοιών, από αυτό το κεφάλαιο και μετά θα εισαγάγουμε μια μικρή ιστορία με τους παρακάτω κύριους χαρακτήρες.
Γνωρίστε τον Ιωάννη και τη Βανέσα.
Ο Ιωάννης και η Βανέσα προέρχονται από την Ελλάδα, αλλά λόγω των υψηλών ποσοστών ανεργίας στην Ελλάδα αποφάσισαν να εγκατασταθούν στην Κύπρο και να ξεκινήσουν από εκεί τη ζωή τους.
Ο Ιωάννης είναι φυσικός και η Βανέσα είναι δασκάλα. Ο Ιωάννης και η Βανέσα δεν είναι ακόμα παντρεμένοι, αλλά σκέφτονται να παντρευτούν σύντομα.
Ο Ιωάννης και η Βανέσα θέλουν να υπογράψουν μια συμφωνία μίσθωσης για το σπίτι που θέλουν να νοικιάσουν. Δεν είναι σίγουροι πως μπορούν να εξασφαλίσουν ότι η συμφωνία θα είναι έγκυρη. Συγκεκριμένα, θέλουν να γνωρίζουν εάν οι συμφωνίες μίσθωσης πρέπει να είναι γραπτές και αν πρέπει να καταχωρηθούν κάπου.
Με βάση αυτή την ενότητα, έμαθαν ότι, κατά γενικό κανόνα, σύμφωνα με τις διατάξεις του Κεφ. 149, η διατύπωση δεν αποτελεί προϋπόθεση για τη σύναψη των συμβάσεων, η οποία συνεπώς μπορεί να συναχθεί εγκύρως είτε γραπτώς, είτε προφορικά είτε κατόπιν συγκεκριμένης συνεννόησης των μερών. Συνολικά, γνωρίζουν ότι για να είναι έγκυρη μια σύμβαση πρέπει να υπάρχει μια προσφορά (που γίνεται από τον ενοικιαστή για να νοικιάσει το σπίτι για ένα ορισμένο ποσό) που πρέπει να γίνει αποδεκτή, ενώ και τα δύο μέρη πρέπει να τηρούν όλους τους όρους μίσθωσης (δηλαδή ο μισθωτής πρέπει να πληρώνει το ενοίκιο και ο ιδιοκτήτης πρέπει να προσφέρει το σπίτι).
Ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση συμβάσεων μίσθωσης, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου. 77 (1) Κεφ. 149, εάν η μίσθωση αναφέρεται σε ακίνητο και έχει διάρκεια άνω του ενός έτους, τότε θα πρέπει να εκτελείται γραπτώς με την παρουσία δύο μαρτύρων, διαφορετικά η σύμβαση είναι άκυρη (δηλαδή δεν ισχύει).
Επιπλέον, ο Ιωάννης και η Βανέσα αναρωτιούνται ποιοι όροι πρέπει να συμπεριληφθούν στη σύμβαση. Ο Ιωάννης και η Βανέσα έχουν μάθει ότι δεν υπάρχει ειδική ρύθμιση σχετικά με τις υποχρεωτικές ελάχιστες απαιτήσεις, για το τι πρέπει να δηλώνεται σε μια σύμβαση μίσθωσης. Ωστόσο, από τη φύση της σύμβασης μίσθωσης ως συμβόλαιο βάσει της οποίας ένα συμβαλλόμενο μέρος (ιδιοκτήτης) αναθέτει στον άλλο (μισθωτή) την απόλυτη χρήση ενός ακινήτου για ορισμένο χρονικό διάστημα, ενώ ο μισθωτής αναλαμβάνει την υποχρέωση να πληρώσει το συμφωνηθέν ενοίκιο , προκύπτουν τα ακόλουθα βασικά στοιχεία:
α. Μίσθωση: Το αντικείμενο μίας σύμβασης μίσθωσης είναι να παραδώσει τη χρήση ενός ακινήτου, που ορίζεται ως «μίσθωση».
β. Ενοικίαση: Το μίσθωμα είναι το τέλος που οφείλει ο μισθωτής στον ιδιοκτήτη για τη χρήση της μίσθωσης.
γ. Συμφωνία για την παράδοση της αποκλειστικής χρήσης της κατοικίας
Για να σας δώσουμε μια καλύτερη κατανόηση των παραπάνω εννοιών, από αυτό το κεφάλαιο και μετά θα εισαγάγουμε μια μικρή ιστορία με τους παρακάτω κύριους χαρακτήρες.
Γνωρίστε τον Ιωάννη και τη Βανέσα.
Ο Ιωάννης και η Βανέσα προέρχονται από την Ελλάδα, αλλά λόγω των υψηλών ποσοστών ανεργίας στην Ελλάδα αποφάσισαν να εγκατασταθούν στην Κύπρο και να ξεκινήσουν από εκεί τη ζωή τους.
Ο Ιωάννης είναι φυσικός και η Βανέσα είναι δασκάλα. Ο Ιωάννης και η Βανέσα δεν είναι ακόμα παντρεμένοι, αλλά σκέφτονται να παντρευτούν σύντομα.
Ο Ιωάννης και η Βανέσα θέλουν να υπογράψουν μια συμφωνία μίσθωσης για το σπίτι που θέλουν να νοικιάσουν. Δεν είναι σίγουροι πως μπορούν να εξασφαλίσουν ότι η συμφωνία θα είναι έγκυρη. Συγκεκριμένα, θέλουν να γνωρίζουν εάν οι συμφωνίες μίσθωσης πρέπει να είναι γραπτές και αν πρέπει να καταχωρηθούν κάπου.
Με βάση αυτή την ενότητα, έμαθαν ότι, κατά γενικό κανόνα, σύμφωνα με τις διατάξεις του Κεφ. 149, η διατύπωση δεν αποτελεί προϋπόθεση για τη σύναψη των συμβάσεων, η οποία συνεπώς μπορεί να συναχθεί εγκύρως είτε γραπτώς, είτε προφορικά είτε κατόπιν συγκεκριμένης συνεννόησης των μερών. Συνολικά, γνωρίζουν ότι για να είναι έγκυρη μια σύμβαση πρέπει να υπάρχει μια προσφορά (που γίνεται από τον ενοικιαστή για να νοικιάσει το σπίτι για ένα ορισμένο ποσό) που πρέπει να γίνει αποδεκτή, ενώ και τα δύο μέρη πρέπει να τηρούν όλους τους όρους μίσθωσης (δηλαδή ο μισθωτής πρέπει να πληρώνει το ενοίκιο και ο ιδιοκτήτης πρέπει να προσφέρει το σπίτι).
Ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση συμβάσεων μίσθωσης, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου. 77 (1) Κεφ. 149, εάν η μίσθωση αναφέρεται σε ακίνητο και έχει διάρκεια άνω του ενός έτους, τότε θα πρέπει να εκτελείται γραπτώς με την παρουσία δύο μαρτύρων, διαφορετικά η σύμβαση είναι άκυρη (δηλαδή δεν ισχύει).
Επιπλέον, ο Ιωάννης και η Βανέσα αναρωτιούνται ποιοι όροι πρέπει να συμπεριληφθούν στη σύμβαση. Ο Ιωάννης και η Βανέσα έχουν μάθει ότι δεν υπάρχει ειδική ρύθμιση σχετικά με τις υποχρεωτικές ελάχιστες απαιτήσεις, για το τι πρέπει να δηλώνεται σε μια σύμβαση μίσθωσης. Ωστόσο, από τη φύση της σύμβασης μίσθωσης ως συμβόλαιο βάσει της οποίας ένα συμβαλλόμενο μέρος (ιδιοκτήτης) αναθέτει στον άλλο (μισθωτή) την απόλυτη χρήση ενός ακινήτου για ορισμένο χρονικό διάστημα, ενώ ο μισθωτής αναλαμβάνει την υποχρέωση να πληρώσει το συμφωνηθέν ενοίκιο , προκύπτουν τα ακόλουθα βασικά στοιχεία:
α. Μίσθωση: Το αντικείμενο μίας σύμβασης μίσθωσης είναι να παραδώσει τη χρήση ενός ακινήτου, που ορίζεται ως «μίσθωση».
β. Ενοικίαση: Το μίσθωμα είναι το τέλος που οφείλει ο μισθωτής στον ιδιοκτήτη για τη χρήση της μίσθωσης.
γ. Συμφωνία για την παράδοση της αποκλειστικής χρήσης της κατοικίας
δ. Ορισμένη χρονική περίοδο.
-
Add a note